Σχετικά με Εμάς

Η Καππαδοκία, η καρδιά της Μικράς Ασίας, είναι όπου για αιώνες άκμασε ο περίφημος πολιτισμός των Χετταίων, ένας πολιτισμός που διακόπηκε απότομα, που άφησε τα σημάδια του στα αρχαιολογικά ευρήματα και στους τεράστιους τρωγλοδυτικούς οικισμούς της περιοχής («χάνια»). Είναι η περιοχή στην οποία εμφανίστηκαν για πρώτη φορά πολυάριθμες θρησκείες και φιλοσοφίες, που συγκρούστηκαν μεταξύ τους αναπτύχθηκαν και τελικά καταστράφηκαν.

Ο Χριστιανισμός άρχισε να εξαπλώνεται στην Ευρώπη από την Καππαδοκία μετά τη δεύτερη περιοδεία του Αγίου Παύλου. Οι ιδρυτές της Χριστιανικής Εκκλησίας μεγάλωσαν σε τρωγλοδυτικές κατοικίες τόσο χαρακτηριστικές της περιοχής. Στη βυζαντινή εποχή το χριστιανικό μοναστικό κίνημα έφτασε σε προχωρημένο στάδιο ανάπτυξης.

Δεν μπορούμε να χρονολογήσουμε με βεβαιότητα την άφιξη του ελληνικού στοιχείου στην Καππαδοκία. Το πέρασμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην εποχή άφησε ανεξίτηλα τα ίχνη του ελληνικού πολιτισμού. Είναι η εποχή κατά την οποία το ελληνικό στοιχείο ανθίζει.

Επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η Καππαδοκία είναι μια ευημερούσα περιοχή, με ανεπτυγμένο εμπόριο. Υπό συνθήκες τόσο γνωστές όσο και άγνωστες, πολλοί Καππαδόκες χάνουν την αρχική τους ελληνική γλώσσα. Από κάποιο σημείο και μετά γράφουν χρησιμοποιώντας το ελληνικό αλφάβητο σε μια μικτή διάλεκτο που βασίζεται στην τουρκική, η οποία επίσης ομιλείται και που ονομάζεται μέχρι σήμερα «Καραμανλίδικα».

Οι Καππαδόκες ασχολούνταν κυρίως με το εμπόριο και ορισμένες οικοτεχνίες. Διάσημα ήταν τα χαλιά και τα αγγεία τους. Οι εμπορικές τους δραστηριότητες δημιούργησαν μια αγορά για προϊόντα από περιοχές της Μικράς Ασίας και της Ανατολής. Τα τελευταία 200 χρόνια πολλοί Καππαδόκες μετανάστευσαν, έκαναν περιουσίες και επέστρεψαν στην πατρίδα τους.

Η θρησκεία έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή των Ελληνοκαππαδοκών, γιατί ήταν ο κρίκος που τους κράτησε ενωμένους και που τους επέτρεψε να διατηρήσουν το ελληνικό τους πνεύμα υπό την οθωμανική κυριαρχία. Οι περισσότεροι μεγάλοι Πατέρες της Χριστιανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας γεννήθηκαν, δίδαξαν και κήρυξαν στην Καππαδοκία όπως ο Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος, ο Άγιος Βασίλειος, ο Άγιος Γεώργιος, ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος, ο Άγιος Αρσένιος, ο Άγιος Βλάσιος κ.ά.

Την άνοιξη του 1924 ήταν βέβαιο ότι η ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας θα πραγματοποιούνταν. Η δύσμοιρη εκστρατεία του 1919-22 είχε ήδη γίνει και ο ελληνικός πληθυσμός της Μικράς Ασίας έπρεπε να ξεκινήσει το ταξίδι προς τη νέα πατρίδα.

Συγκέντρωσαν τα πιο ιερά, πιο πολύτιμα υπάρχοντά τους. τα κειμήλια από τις εκκλησίες, τις ιερές εικόνες, καθώς και τα τιμαλφή από τα σπίτια τους, οτιδήποτε μπορούσε να μεταφερθεί.

Τον Αύγουστο του 1924 ξεκίνησαν το μακρύ ταξίδι χωρίς επιστροφή. Άλλοι από το λιμάνι της Μερσίνης, άλλοι από την ακτή, έφτασαν στη νέα τους πατρίδα, την ηπειρωτική Ελλάδα, που άλλοτε φαινόταν φιλόξενη αλλά και πάλι, άλλοτε όχι.

Οι νέες τους ζωές, ξεκίνησαν σε σκηνές. Πολλοί πέθαναν. Ο προσφυγικός πληθυσμός αποδεκατίστηκε από αρρώστιες και κακουχίες.

Σιγά σιγά συνήθισαν τις νέες συνθήκες, έχτισαν όμορφα σπίτια και χωριά και δημιούργησαν μια νέα κοινωνία, κρατώντας βαθιά κρυμμένη μέσα τους την Καππαδοκική ψυχή τους.

Μαζί με χιλιάδες άλλους πρόσφυγες από την Καππαδοκία, οι κάτοικοι της Καρβάλης έφτασαν έξω από την πόλη της Καβάλας της Μακεδονίας, όπου το 1925 ίδρυσαν την κοινότητά τους, δημιουργώντας ένα αμιγώς Καππαδοκικό χωριό με το όνομα Νέα Καρβάλη.

Το 1981 οι νεότεροι του χωριού, ακολουθώντας τα χνάρια των μεγαλύτερων συλλόγων, ιδιαίτερα αυτών της Μορφωτικής Αδελφότητας «Ναζιανζών», που υπήρχε από το 1884 στην Κωνσταντινούπολη, ίδρυσαν τη «Στέγη Πολιτισμού Νέας Καρβάλης», με ποικίλες δραστηριότητες, της οποίας κύριος στόχος είναι η πολιτιστική ανάπτυξη και η βελτίωση της ζωής των Καρβαλιωτών.

Ένα από τα πρώτα τους καθήκοντα ήταν να συλλέξουν όσο το δυνατόν περισσότερα αντικείμενα από το παρελθόν, ένα παρελθόν του οποίου τα ίχνη είχαν ήδη αρχίσει να σβήνουν με το πέρασμα του χρόνου. Ωστόσο, ο καππαδοκικός χαρακτήρας του λαού δεν είχε ξεθωριάσει. Προσπάθησαν λοιπόν να διατηρήσουν τα ιστορικά και θρησκευτικά κατάλοιπα της γενέτειράς τους για να φέρουν στο φως τα δημιουργήματα και τα πολιτιστικά επιτεύγματα της Καππαδοκίας.

Ξεκίνησαν συγκεντρώνοντας μεγάλο αριθμό αντικειμένων, εγγράφων, βιβλίων, φωτογραφιών, ιερών εικόνων και παραδοσιακών φορεσιών και το 1989 τοποθέτησαν τον θεμέλιο λίθο του Ιστορικού και Εθνολογικού Μουσείου του Ελληνικού Καππαδοκικού Πολιτισμού, το οποίο ολοκληρώθηκε και εγκαινιάστηκε τον Μάρτιο. 26, 1995.

Σε αυτό το μουσείο σώζεται ένας ολόκληρος τρόπος ζωής του παρελθόντος.

Βαριά επικαλυμμένες καππαδοκικές φορεσιές, που ονομάζονταν «Τσουχάδες», που προέρχονταν από μοναστηριακά εργαστήρια, όπου οι μοναχοί τις κεντούσαν με σύρμα ή κορδόνι, σημαδεύοντας τα ίχνη του Βυζαντίου. Χαλιά της περίφημης Καππαδοκικής σχολής, στολισμένα με φύλλα και λιοντάρια. Καππαδοκικά κεραμικά αγγεία, που ονομάζονταν «Lik – Lik», που χρησιμοποιούνται για νερό, ζωγραφισμένα με σχέδια που χρησιμοποιούνταν από την αρχαιότητα. Ιερές εικόνες, κοσμήματα και κεντήματα είναι μερικά από τα άλλα εκθέματα τέχνης του μουσείου, καθώς και ένα σπάνιο κεραμικό κομμάτι, που απεικονίζει τον αγώνα του Καλού εναντίον του Κακού, που δείχνει τη διαδρομή που ακολούθησαν οι Καππαδόκες από την ειδωλολατρία στον Χριστιανισμό.

Στο μουσείο εκτίθεται επίσης μια σπάνια συλλογή βιβλίων από όλα τα γνωστά τότε τυπογραφεία, όπως το Πατριαρχικό Τυπογραφείο Κωνσταντινουπόλεως και τα τυπογραφεία της Βενετίας, της Ιερουσαλήμ, της Σμύρνης, της Μόσχας, της Αλεξάνδρειας. Υπάρχουν βιβλία του 18ου και 19ου αιώνα, καθώς και του 14ου και 15ου.

Στο Ιστορικό Αρχείο του Μουσείου φυλάσσονται εκατοντάδες έγγραφα που καταγράφουν τα βήματα των Καππαδοκών από το παρελθόν μέχρι σήμερα.

Το μουσείο στεγάζεται σε ένα σύγχρονο κτίριο στο κέντρο του χωριού, ακριβώς πίσω από την εκκλησία του Αγίου Γρηγορίου, όπου φυλάσσονται τα λείψανα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου από τη Ναζιαντζό.

Το 1997 τιμήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση με τον τίτλο «Μουσείο της Χρονιάς». Προσφέρει εκπαιδευτικά προγράμματα σε παιδιά σχολικής ηλικίας με κύριο θέμα το χαλί και την κατασκευή του. Με τη δωρεά της ευεργέτιδας Καπλανίδου – Δρυμαλά Ελένης ξεκινά η ανέγερση του «Καπλανίδειο Ξενώνα» όπου μπορούν να φιλοξενηθούν όλοι οι φίλοι της Νέας Καρβάλης, οι μελετητές του Ιστορικού Αρχείου καθώς και οι πατριώτες της διασποράς. Θα υπάρχει επίσης η δυνατότητα να ταΐσουμε όλους τους πάσχοντες συνανθρώπους μας και να απολαύσουμε την καππαδοκική φροντίδα για όσους το επιθυμούν.

Το μουσείο είναι ένα ζωντανό κελί που στεγάζει ένα μέρος του Ελληνο-Καππαδοκικού Πολιτισμού. «Στέγη Πολιτισμού Νέας Καρβάλης», ο Πολιτιστικός Σύλλογος Νέας Καρβάλης, αναζητώντας τρόπους να ενώσει τις δυνάμεις όλων των Καππαδοκικών συλλόγων στην Ελλάδα, δημιούργησε το Κέντρο Καππαδοκικών Σπουδών, σκοπός του οποίου είναι να αναζητήσει και να συγκεντρώσει στοιχεία του Καππαδοκικού πολιτισμού, καθώς και να το δείξει σε όλο τον κόσμο ώστε το δημιουργικό πνεύμα της Καππαδοκίας να επιβιώσει και να ανθίσει στις σημερινές κοινωνίες.